RISA - LACHEN

Het is alweer even geleden voordat ik een stukje heb geschreven. Vermaak ik mij dan niet meer, het tegendeel is waar. Maar er is rust in de tent gekomen en moet hard aan het werk in twee zaken van Dennis. Alhoewel ik zaterdagavond niet heb meegeholpen in The Dubliner omdat er een feest was en Dennis graag wilde dat ik met de eigenaren de verjaardag van hun zaak mee zou vieren en nieuwe mensen zou leren kennen. Nou Dennis heeft lang op mij in moeten praten en uiteindelijk maar gebruik van het aanbod genomen.
En nieuwe mensen heb ik leren kennen, zo goed dat ik ook wakker werd in een ander huis maar daar is niets mis mee als je alweer even vrijgezel bent.

Zondag na het feest naar een kinderverjaardag geweest van de dochter van de zus van Dennis zijn vriendin. Ook dat was wederom een aparte belevenis want je ziet gewoontes en gebruiken die wij allemaal niet kennen in Nederland. Alles maar dan ook alles werd uit de kast getrokken, een clown, een goochelaar, het werd gefilmd en er liep een fotografe. Tevens was er de pinjata, zoiets wat je stuk moet slaan en dat er dan voor alle kinderen kado’s uitkwamen. Maar er was ook een moment van aandacht voor onze lieve heer en dat is toch altijd fijn. Maar ik moet beamen dat onze lieve heer een leuk kinderfeestje had georganiseerd waar aan snoep, taarten, andere voor mij onbekende zoetigheid en eten zeer zeker geen gebrek was.

Ik zou wel iedere keer over het verkeer kunnen beginnen want dat blijft een belevenis maar dat wordt natuurlijk ook saai. Maar ik kan in ieder geval nog melden dat het verkeer hier allerminst saai is. Een klein voorbeeld dan nog is dat er wegen zijn met een derde strook, dit is dan de wisselstrook en mag soms voor de ene rijrichting worden gebruikt en op andere tijdstippen weer voor de andere rijrichting. Maar de vraag is natuurlijk wanneer, want de borden aan de ene kant komen natuurlijk niet overeen met de borden aan de andere kant. En denk nu ook niet dat er matrixborden boven de weg hangen met een groene pijl of een rood kruis, dat zou wel heel erg luxe zijn maar hier in Bolivia nog een heel heel erg ver van je bed show.

Vanmorgen weer eens met Dennis naar de zaak gereden nadat ik gisteren het record aantal van 19 personen meegemaakt had in een Toyota Hiace mini-van. Hartstikke gezellig, 5 rijen van 3 personen maar op sommige plekken had men een kind op schoot dus gezellig met zijn negentienen in dat busje. In principe ben ik al gewend opgevouwen met mijn knieën naast mijn oren te zitten dus dat is niet nieuws meer. Alleen stopt het busje natuurlijk op iedere willekeurige plek dat iemand er uit wilt, als is het midden op een rijbaan, luisteren naar iemand die er achter staat en toetert doet men toch niet. En als iemand die dan achterin zat naar buiten moet dan moeten er wel eens 8 man uit en vervolgens er allemaal weer in. Maar zo langzamerhand een verdomd leuk ritueel.
Maar vanmorgen was het hier frisser dan normaal, voor het doen van hier behoorlijker frisser maar ik loop dan nog steeds in een t-shirt en een zomerjas. Dan is het best apart als je van meerdere auto’s nog sneeuw af ziet vallen. Het had aardig geregend maar wij leven op circa 3400 meter hoogte, werk in steakhouse op circa 3850 meter hoogte maar de stad gaat tot ruim boven de 4000 meter hoogte in El Alto en daar had het dan gesneeuwd. In Nederland had ik bananesplit verwacht als ik in een t-shirt en zomerjas zou lopen en diverse auto’s zouden sneeuw van het dak verliezen. Hier praat je gewoon rustig verder met elkaar want niets is hier te gek.

Ik werd ook hard uitgelachen door Dennis en Rick (zijn business-partner) toen ik aangaf dat het mij verbaasde dat men na 5 tot 10 keer vragen iets anders te doen het gewoon nog op de oude manier bleef doen. Ik mocht hen dit pas vertellen als ik het 5 tot 10 duizend keer gevraagd zou hebben, het maakte nu geen enkele indruk op hen. Vandaag in The Steakhouse een fotoshoot gehad, promotiefoto’s welke onder andere op Facebook en Youtube komen voor een wedstrijd van Man Versus Food en 15 personen gaan strijden wie het snelst 2KG vlees op heeft. Een gerecht wat hier best vaak besteld wordt en ik ook niet meer van opkijk. Maar het was een drukke en gezellige boel want de Lunch was ook nog eens druk dus er was meer en meer dan genoeg te doen.
Vanavond zouden wij een verjaardag hebben met familie maar dat gaat op het laatste moment niet meer door, niet dat de betreffende meneer niet jarig is maar gewoon omdat dat hier zomaar kan gebeuren, niet druk om maken.
Alleen begrijp ik niet dat ik hier wel zie dat men agenda’s heeft, alleen doet men er gewoon helemaal niets mee. En het begint allemaal te wennen en het leuke is dat wij er als Gringo’s (zoals de buitenlanders hier genoemd worden) met elkaar heel veel en vaak kostelijk om kunnen lachen en wat is nou belangrijker dan lachen in het leven.

Hoop dat het jullie allemaal goed gaat, met mij hier in ieder geval zeer zeker.