Dansen

Als het weer niet leesbaar is, druk dan boven in het scherm op het vertrek en druk dan op Bolivia, Je zult dan een lijst zien met de laatste verslagen.

Gisteren weer een nieuwe ervaring opgedaan hier in Bolivia. Eigenlijk een heel stomme opmerking van mij. Kenners van het nederlands zullen weten dat dit (volgens mij want ik ben geen kenner van het Nederlands) een pleonasme is. Zoals witte sneeuw, groen gras etc etc, hetzelfde geldt voor het hebben van een nieuwe ervaring in La Paz. Dat is een vanzelfsprekendheid, iedere dag is er weer een nieuwe ervaring en niet alleen voor mij na twee maanden hier aanwezig te zijn. Ook Dennis en zijn zakenpartners hebben hier nog dagelijks mee te maken.

Overigens tik ik dit in de pauze van mijn werk en is het grappig om te bemerken dat waar er eerst geen woord gesproken werd aan tafel, ik ze, nu ik elders achter mijn laptop zit, volmondig met elkaar hoor praten. Geeft toch ook aan dat ze niet heel slim zijn want ze weten mijn kennis van de Spaanse taal dus kunnen ze gewoon alles zeggen waar ik bij ben, ik begrijp ze toch niet hahahaha. Vanmiddag overigens net zoals iedere dag aan het einde van de middag weer Spaanse les. Vier keer in de week heb ik een uur Spaanse les want ik moet echt sprongen met mijn taal maken maar het gaat de goede kant op. Luisteren blijft alleen gemakkelijker dan praten, iets wat in Nederland geheel andersom was haha.

Gisteren na het werk snel naar huis, onder de douche gesprongen en voor het eerst mijn jasje aan wat ik had meegenomen, Heb er dus niet voor niets vliegtuig in, vliegtuig uit, bus in en bus uit mee lopen sjouwen. Receptie op de Engelse Ambassade en je weet hoe conservatief de Engelsen zijn dus keurig blauw jasje aan. De straat zag er armoedig uit bij aankomst maar achter de poort en achter de grote muur en na het passeren van de beveiliging bij de poort begaven wij ons opeens in een oase van rust, een prachtige tuin en een prachtig gebouw met de uitstraling alsof wij bij Willem Alexander en Maxima op bezoek gingen. Enige vorm van klotsende oksels overviel mij wel maar dat was bij binnenkomst na het geven van vele handjes en danken voor de uitnodiging snel weer voorbij. Wij konden ons, net zoals vorige week bij de Belgische Ambassadeur, tegoed doen aan veel zeer veel hapjes die door bediendes met witte handschoenen aan in keurige witte smokings werden langs gebracht. Diverse contacten gelegd en de sfeer in de statige zaal alwaar het zilveren thee servies keurig stond opgesteld werd alsmaar gezelliger. Het bezoek aan het toilet alhier was ook bijzonder, nog nooit in mijn leven in zo’n groot toilet geweest alwaar tientallen kaarsjes brandde en de handdoekjes met het symbool van Engeland keurig opgestapeld lagen.

Bijzonder was ook dat wij met de Engelse Ambassadeur in het Nederlands konden praten over de gekke koeien ziekte want hij had vijf jaar in Nederland gezeten tijdens de periode van the mad cow disease. Hij mistte de stroopwafels en haagse hopjes, opeens is de wereld dan weer klein. Toen het festijn ten einde kwam bemerkte ik dat The Dubliner een aardig begrip is want meerdere personen waaronder de consulate van Polen, mensen uit El Salvador en ik weet verder niet meer waar allemaal vandaan, begonnen aan Dennis te trekken dat wij naar The Dubliner moesten gaan. Nou goed, wat moet dat moet dus met een man of 10, terwijl er op de receptie maar een man of 50 waren (toch bijzonder dat wij in een miljoenen stad bij deze elite mogen behoren) op naar The Dubliner.

In The Dubliner zit ik naast iemand van de Boliviaanse Ambassade, de beste man is nog nooit in Europa dus evenmin in Nederland geweest maar hij begint te zingen rode wijn rode wijn altijd weer gezellig en fijn. Tevens begon hij mij te vertellen fan van Boudewijn de Groot en Eddie Wally te zijn. Ik heb al vaker geschreven het is een gekke wereld hier hahahaha

Maar de avond werd nog gekker, de poolse consulate vond mij erg leuk en wilde dolgraag met mij dansen. Als ik ergens een hekel aan heb dan is het wel dansen maar goed wat moet dat moet. Verder wil ik mijn verhaal netjes houden, mijn ouders en verdere familie lezen dit verhaal ook maar de dans is uiteindelijk op het damestoilet beëindigd. Het is een gekke wereld hier hahahahaha