Feliz compleanos

Heimwee is het laatste wat ik alhier heb, heb het namelijk zeer naar mijn zin in dit land (door Dennis vaan apenland genoemd omdat het allemaal NET iets anders gaat dan wij gewend zijn) Toch was het voor het eerst wat lastiger, voor het eerst ging één van mijn ouders onder het mes in het ziekenhuis en ik kon daar dus niet bij zijn voor support. Sinterklaas wat bij ons in de familie sinds ik mij kan herinneren een leuk familiefeest en mijn verjaardag.
Aan de andere kant ook wel weer grappig want ik heb helemaal niets met mijn verjaardag, sla het normaal zelfs liever over maar toch lagen al deze dingen nu net iets gevoeliger bij mij.

Wil niet zeggen dat Sinterklaas hier niet is gevierd, meerdere malen is in huize Lindenburg de schoen gezet en hebben wij sinterklaasliedjes gezongen met de familie. En als klap op de vuurpijl heb ik (bij gebrek aan echte pieten in dit land, waren natuurlijk allemaal in Nederland) Opa Piet gespeeld op de Belgische Ambassade. Toevallig vandaag nog één van de bezoekers van dit festijn gesproken en gehoord dat haar kind nog over Opa Piet sprak, ik heb mijn rol, en ik was niet de enige piet, dus goed vervuld. Maar jullie kennen mij, gek doen is niet iets waar ik mij heel erg voor in hoef te spannen, eigenlijk is het meer andersom en moet ik mij meer inspannen om normaal te doen. Maar het spelen van Piet aldaar was weer een bijzondere ervaring en heb ik ook weer nieuwe mensen door leren kennen. Om in te burgeren moet je dus af en toe een beetje gek doen, of voor mij normaal doen zoals ik net al schreef.

Voor iemand die niet gek is op het vieren van zijn verjaardag kan ik jullie zeggen dat ook dit weer bijzonder was in dit land. Allereerst begint het al dat ik op de avond voorafgaande aan mijn verjaardag al diverse felicitaties ontving door het tijdsverschil waar wij mee te maken hebben. In de ochtend ben ik aan het ontbijt door de familie Lindenburg in het Engels, Nederlands, Spaans en Duits toegezongen dus de dag waar ik zo gek op ben begon al goed. Om nou te zeggen dat ik niet graag in de belangstelling sta klopt ook niet helemaal maar op mijn verjaardag ben ik er dus niet kapot van. Via Facebook, mail en whatsapp werd ik wel door zeer velen van jullie gefeliciteerd, waarvoor dank.

Ik schrijf aanzienlijk minder, beter gezegd bijna niets meer op deze site. Niet omdat ik het minder naar mijn zin heb maar dingen worden normaal, of beter gezegd normaler hier voor mij. Dingen waar ik eerst met open mond naar zat te kijken doen je niets meer omdat je het dagelijks ziet en denkt het zal allemaal wel zo horen. Zo was mijn verjaardag verder ook gewoon een dag om naar het werk te gaan. Aldaar aangekomen viel het mij, ondanks dat ik dus niet van mijn verjaardag houd, toch bitter tegen dat niemand van het personeel ook maar iets zij. Vond ik toch niet leuk, had maandag nog gezegd dat ik woensdags jarig zou zijn Maar goed je gaat het verder ook niet zelf zeggen dat je jarig bent dus maar gewoon over naar de orde van de dag en aan het werk. Alleen om een uur of half één werd ik opeens gevraagd om naar de keuken te komen en aldaar stond zes man personeel in een lijn opgesteld en begon men voor mij te zingen, precies waarom ik nou niet van mijn verjaardag houd. Maar alleraardigst, men had een kaart geschreven, een grote taart en een echte Boliviaanse gebreid vest met lama’s er op. Vanaf heden loop ik dus ook nog voor lul naar mijn werk. Later op de dag kwam, zoals vier keer in de week mijn Spaanse lerares naar mijn werk voor een uur les en zij had een panfluit als kado meegebracht, gekker kon het dus niet meer worden deze dag.

Na het werk naar huis, even rusten want vanaf negen uur had ik mensen uitgenodigd om een borrel te komen drinken in The Dubliner voor mijn verjaardag. Normaal eet en drink ik daar alleen door middel van het zetten van een handtekening onder de bon maar vandaag had ik dus onder andere de eigenaren van deze zaak uitgenodigd om de rollen om te draaien en men op mijn kosten te laten eten en drinken. Buiten de eigenaren kwamen er ook nog andere nieuwe vrienden en is het een heel gezellige avond met een man of 15 geworden. Buiten ons groepje zat de zaak aardig vol en kwam een man of 10 personeel van The Dubliner, jaja omdat ik mijn verjaardag zo ontzettend leuk vind, nog even aan onze tafel feliz compleanos komen zingen. Voor iemand die er dus niet van houdt kan ik niet anders zeggen dat mijn verjaardag goed is gevierd.

Dat wij het goed gevierd hebben was ook de volgende dag goed te merken, het opstaan ging iets minder prettig dan de andere dagen maar dat ging snel weer heel goed want wij hadden een leuk uitje. In La Paz is sinds enige tijd de teleferico open, oftewel een skilift zonder skipistes. Door de stad zijn drie lijnen gebouwd, de rode, de gele en de groene. De Teleferico is een prestige project van Evo Morales de huidige president. Het is gebouwd om het krankzinnige verkeer alhier te ontlasten en tevens is het goed voor het toerisme. Voor het eerst in mijn leven ging ik dus een gondel in zonder ski’s maar bijzonder was het zeer zeker. Vanuit de gondel waar je met 10 personen in kunt heb je prachtige uitzichten over de stad en kom je er ook weer achter hoe anders een en ander hier gaat dan wij gewend zijn. Je komt er, al hangende boven alle woningen, achter dat er in dit land geen welstandscommissie is en men verdieping op verdieping bouwt als men daar zin in heeft en als men geen zin meer heeft het onafgemaakt laat staan. Kruip door sluip door is misschien de beste omschrijving voor alles wat ik heb gezien. Tevens was duidelijk te zien dat er hier niet aan de bewoners of zij het er mee eens zijn dat deze lift er zou komen. Denk niet dat er inspraakavonden zijn geweest alwaar men bezwaar kon maken tegen dit gebeuren. Heel veel bewoners zijn ardig wat van hun privacy verloren, om te zeggen dat wij nou door de huiskamers gingen is misschien wat overdreven maar het scheelde niet veel. Tevens zag je dat de palen voor de lift in achtertuinen van mensen zijn gebouwd maar ook gewoon voor garagedeuren etc. Jammer, de garage kan niet meer worden gebruikt waarvoor deze eerst gebruikt werd maar de lift moest komen. Over het algemeen ging de lift voornamelijk over huizen met golfplaten daken en nog meer rommel maar ook de mensen in de vilawijken hadden pech, de lift moest komen. Eén huis, echt prachtig en met een mooi zwembad in de tuin, stond eerst voor 1.2 miljoen dollar te koop maar na aanleg van de Teleferico is het voor 400.000 dollar te koop. Maar ik moet zeggen dat hij wel veel kijkers heeft voor zijn huis want om de circa 20 seconde komt er wel een bakje met kijkers voorbij. De groene lijn sluit aan op de gele lijn dus zijn wij in één keer doorgedraaid naar 4100 meter hoogte. Je leest wel eens verhalen over bergbeklimmers, laatst nog dat zij het basiskamp op 3000 meter hoogte hadden. Nou wij hebben op 4100 meter hoogte gewoon nog een winkelcentrum bezocht alvorens wij aan de afdaling in de lift begonnen, de afdaling was bijna nog mooier dan heenreis. Kortom wij hebben een leuke dag gehad.

Tot slot wil ik een ieder bij deze heel erg fijne feestdagen wensen !!!!!!!