Writers Block

Heel soms zag ik voorheen wel eens een literair programma op TV of vermoedelijk eerder een schrijver bij DWDD die sprak over een writers block. Ik vond dat altijd zo’n slap gelul en eerder een excuus om het rustig aan te doen. Ik denk daar momenteel heel anders over, wat moet ik nu nog schrijven om jullie op de hoogte te houden. In mijn laatste bericht schreef ik al dat sommige dingen wennen dus ik kan jullie niet blijven vermoeien met dingen die hier totaal anders zijn dan dat wij allen gewend zijn.

Voordat ik reacties krijg dat ik het hoog in mijn bol krijg en mijzelf een schrijver noem, ik vind mijzelf allerminst een schrijver. Des te erger is het als je als niet schrijver al te maken hebt met een writers block.

Ik ben gisteren nog met Dennis nog naar kantoor geweest en het blijft opvallend hoeveel verschil er zit tussen die 600 meter tussen zijn woonhuis (hoogte verschil, niet de afstand) en kantoor. Zijn kantoor is gevestigd in een smal straatje alwaar ook het merendeel van zijn zaken zit en dit is een heel steil straatje. Halverwege moet je gewoon even rusten maar het stemt mij gelukkig dat Dennis en Rick (die hier al 15 jaar woont) dat ook gewoon moeten. Buiten dat wandelen of trapje op trapje af bij het schilderen van mijn kamer extreem vermoeiend is heb ik zo langzamerhand weinig moeite meer met de hoogte. Dat je buiten adem raakt zal je gewoon aan moeten wennen, er zit namelijk gewoon weinig zuurstof in de lucht op deze hoogte. Door het gebrek aan zuurstof (en door het gebrek aan zeewater) zie je ook een hoop oude auto’s die niet of nauwelijks zijn geroest. Brandweer is hier niet of nauwelijks omdat er amper brand is. Vuur heeft zuurstof nodig en het kleine beetje dat hier is probeer ik zoveel als mogelijk tot mij te nemen. Water kookt hier vele malen sneller dan bij ons thuis, eveneens door het gebrek aan zuurstof.

Vandaag en morgen druk bezig met verwijderen van behang en het schilderen van mijn kamer en het voorbereiden van een drie gangen diner voor Dennis, Karen en de kinderen. Ik hoor jullie al denken nou nou daar zal je het druk mee hebben. Ja, daar heb ik het erg druk mee. Even met de taxi naar de supermarkt spulletjes kopen voor een diner welke ik vaker heb gemaakt thuis is hier al een hele onderneming. Ik dacht verstandig te zijn en te kiezen voor gerechten die ik vaker met succes had klaargemaakt thuis, alleen welke room koop je in een supermarkt als je de taal niet machtig bent. Gelatineblaadjes kent men niet dus maar met poeder proberen. Vanille stokjes kent men evenmin en bouillon voor de risotto die ik in gedachte had is evenmin te krijgen. Na mijn spaanse lessen in nederland dacht ik al aardig het mannetje te zijn maar dat valt in de praktijk bitter tegen. Jalapeno betekende voor mij echt een pittige peper, helaas het smaakt meer naar paprika. Komt tijd komt raad, ik heb het nl nog steeds super naar mijn zin en ben heel druk bezig met het regelen van Spaanse lessen want wil ik het naar mijn zin blijven houden dan moet ik echt wat aan mijn taal doen.

Het is voor mij onbegrijpelijk dat Dennis en ik door iedereen maar dan ook door iedereen als broers worden gezien. Niet alleen door Zuid Amerikaanse personen die ons misschien allemaal op elkaar vinden lijken maar ook door Nederlanders, Engelsen en een Ier. Om dit nog wat extra kracht bij te zetten hebben Dennis en ik voor de komende vakantie door de jungle precies dezelfde broeken en jas gekocht zodat wij in andermans ogen echt Laurel en Hardy worden. In ons geval niet de dikke en de dunne maar de lange en de korte.

Helaas dit keer, gezien mijn writers block, geen leuke of spannende verhalen maar een korte update. Hoop dat het jullie allemaal goed gaat en maak jullie vooral geen zorgen om mijn persoon. Heb hier best af en toe moeilijke of lastige momenten maar die had ik thuis ook gehad en de ervaringen die ik hier opdoe, de gastvrijheid van Dennis en zijn familie, de vrienden die ik in een korte tijd maak, al dit alles doen de moeilijke momenten per direct vergeten en zorgen ervoor dat ongeacht wat de toekomst ook maar zal brengen dat ik in ieder geval verschrikkelijk veel mooie ervaringen beleef.