Bananensplit

Toch nog maar een klein berichtje van deze kant vanwege de positieve berichten van velen.

Vandaag de gehele dag met Dennis op pad geweest en kunnen zien dat dennis een aardig directeur hier is. Weer nieuwe zakenpartners ontmoet en eigenlijk klaagt iedereen de gehele dag op de Bolivianen, internet wat er weer eens uitlag, televisie die het niet meer deed, een nieuw raam wat verkeerd was opgemeten en bijna 10 cm tekort was maar gewoon wordt geplaatst en vervolgens het rolluik een stukje naar beneden wordt gedraaid om het niet op te laten vallen, personeel wat niet komt opdagen en zo kan ik nog tijden lang doorgaan. Maar ondanks dat ze mopperen lachen ze er toch bij en vinden ze het ook allemaal wel weer grappig. Het is gewoon een cultuur die altijd ver bij ons vandaan zal blijven staan en in veel gevallen lachwekkend is. Maar buiten mopperen zag ik ook vreugde want de laatste twee/drie maanden wordt er zeer goed gedraaid. Volgens Dennis en partners omdat men na de WK door Zuid Amerika is gaan reizen en op een gegeven moment dus ook in La Paz terecht komt.

Op kantoor hoorde ik wel de gehele dag knallen en ik vroeg maar eens of dat vuurwerk of lynchpartijen waren. Vond men zeer grappig en daar moest ik maar aan wennen want er is zoals in een eerder stuk geschreven iedere dag in wat voor een gemeenschap of buurt in La Paz wel een feestdag en dan knalt men er lustig op los (vuurwerk voor de goede orde alhoewel men er ook bij zei dat men het hier ook heel leuk vindt om echt dynamiet welke in de mijnen gebruikt wordt af te steken). Velen van jullie kennen mijn liefde voor vuurwerk maar of ik word oud en saai of leeft men hier letterlijk anders dan ik gewend was. Misschien dat er op deze site ooit nog een stukje komt waar ik antwoord kan geven op de vele vragen die er nu dagelijks in mij opkomen. Nu was het voor mij in ieder geval verrassend om te horen voor hen al lang niet meer dus het schijnt toch gewoon te wennen allemaal. Alleen ben ik dus nog niet gewend !!!!
Net zoals dat het verkeer een sensatie blijft, lampen doet men niet aan, stoplichten let men soms wel op soms niet, rijrichting wordt zo goed als altijd aangehouden maar zeker niet altijd (als je perse die kant op wilt dan rij je maar tegen het verkeer in) politie komt voorbij met halfwerkende zwaailichten en midden in een miljoenen stad staat iemand langs de weg zijn schapen even rustig te laten grazen. Dan heb ik het nog niet eens over het feit dat zeker de helft van de gebouwen niet is afgebouwd en dat een afspraak zeker niet dezelfde betekenis heeft als bij ons. Je kan ook de volgende dag eens gaan kijken of die afspraak van gisteren nu ook nog geldt. Misschien kan ik het het beste uitleggen door te zeggen dat ik in een permanente grap van Frans Bauer met Bananensplit ben terecht gekomen. Want of je nu links of rechts kijkt, je ziet constant iets wat vreemd is en niet klopt hahahahaha.

Het kantoor van Dennis is zo’n 600 meter hoger gelegen dan waar hij woont 3200 tegen 3800 meter hoogte en ik kan jullie zeggen dat die 600 meter nog aardig wat roet in het eten gooit. Heb vandaag in de omgeving een stukje gewandeld en dit voelde letterlijk aan alsof ik hoog bejaard was. Het is dat ik nog geen looprekje voor mij had want het ging echt voetje voor voetje en je voelt je dan echt verdomd knullig terwijl je door oude kleine vrouwtjes met kleurige rokken en doeken op hun rug vol met gehele huisraad wordt ingehaald. Heb ook meteen tegen Dennis gezegd dat een idee voor een nieuw te openen bar misschien een zuurstof bar was. Jammer dat ik alleen mijn eigen grappen vaak leuk vind hahaha.

Volgende week heb ik een afspraak om te gaan golfen hier met Dennis en een Ierse zakenpartner van hem, ik ben benieuwd hoe lang zo’n rondje golf gaat duren als ik het tempo van vandaag heb ervaren. Eén geluk deze baan ligt aanzienlijk minder hoog, vermoedelijk maar op iets van 3000 meter hoogte.

Na een heerlijke lunch voor het eerst met mijn ouders contact gehad via skype en dat was heel fijn buiten het feit dat wij om de minuut weer opnieuw moesten bellen omdat Frans Bauer weer met een grap bezig was. Op een gegeven moment hebben wij nonstop een minuut of 12 contact kunnen hebben dus dat was zeer plezierig. Ik zal wat foto’s plaatsen en daarop kunnen jullie zien dat de bedrading hier ook iets anders loopt dan dat wij gewend zijn waardoor er misschien ook meer begrip ontstaat voor het feit dat wij af en toe gewoon uit de lucht vallen.

Tevens plaats ik wat foto’s van de zaken en het bovengelegen kantoor van Dennis, al deze zaken zijn op loopafstand van maximaal 300 meter gelegen. Denk nu niet oh zo dicht bij elkaar want de straat loopt steil omhoog en dan is 300 meter (zonder looprekje) toch zeker goed voor een minuut of 5. Hoop het morgen in vier minuten af te kunnen leggen hahaha.

Overigens gaan Dennis en ik morgen niet naar kantoor, want iedere dag verloopt hier anders als gepland zoals gezegd. Aan het eind van de middag hebben wij met een aantal zakenpartners een borreltje gedronken omdat één van hen jarig was, op de foto’s te herkennen aan de man met de taart in zijn gezicht. Tijdens deze zeer gezellige afsluiting van de werkdag spraken wij met één van de zakenpartners met wie wij over twee weken ook (hij is de reisleider en de avonturier uit de groep) met jeeps door de jungle gaan trekken, en hij had een nieuw plan bedacht voor dagtrips te organiseren vanuit La Paz. Hij heeft ook een bureau in dit soort adventure trips en morgenochtend gaan Dennis en ik met hem nieuwe paden verkennen en plekken voor abseilen etc in de bergen rondom La Paz uitzetten opmeten etc etc. Tevens gaf hij aan dat ik in de toekomst ook bij hem op kantoor aan de slag zou kunnen mocht ik willen dus de wereld ligt hier open en veranderd dagelijks, maar daar moet ik mij maar bij neerleggen, niet druk om maken en het allemaal lekker op mij af laten komen of morgen misschien ab moet laten seilen hahaha.

Daarna naar huis, onderweg nog sushi gehaald wat een keukenprinses is Dennis niet (moet zeggen dat hij daar ook veel te hard voor werkt want er worden stevige dagen gemaakt en dat thuis gezellig met zijn vrouw en kinderen opgegeten. Daarna ben ik direct mijn bedje ingesprongen want de hoogte maakt moe en over negen uur moeten wij alweer aan het ontbijt zitten 07.00 dus ik ga een momentje rust pakken.

Tot slot, binnenkort gaan wij ook over de zeer welbekende deadroad fietsen, schrik nu thuis niet, het zijn alleen bussen die daar het ravijn in donderen, naar beneden met de fiets is veilig. Met geen ander vervoermiddel had ik het gedaan.